Lang Sarr, wat een drama!
Blijf op de hoogte en volg Esther
07 November 2012 | Gambia, Banjul
Zo daar ben ik weer! Ik heb weer een hoop meegemaakt de afgelopen dagen, helaas ook minder leuke dingen..
Afgelopen zondag zijn we weer naar Lang Sarr geweest. S'morgens konden we vrijwel direct met de Ferry richting Barra, wat een geluk! Al dat wachten is echt verschrikkelijk. Ik begrijp niet dat ze dat die mensen aandoen, dag in dag uit!
Maar wij waren aan de overkant, hier nog een paar spullen gekocht voor het dorp. Emmers om water in te halen en een zak met uien.
Bij aankomst eerst gerelaxt, echt Afrikaans. Alles op z'n gemak. Maar we zijn hier om iets te doen dus zelf het initiatief maar genomen om wat te gaan doen anders zaten we nu nog onder die boom. We hoopten eigenlijk een start te kunnen maken met de afrastering voor de tuin want daar hadden we prikkeldraad voor gekocht. We moesten nu takken van bomen gaan zagen voor de palen. Maar het zou geen Afrika zijn als het allemaal in 1x goed zou gaan. Er waren geen materialen om dit te doen. Als ze dat nou direct hadden gezegd, hadden we deze kunnen kopen. Nu konden we nog geen start maken. Soms een beetje frustrerend de mentaliteit hier.
Nou dan maar iets anders verzinnen, we waren heel erg benieuwd naar de kliniek waar de mensen naartoe moeten als ze ziek zijn. Op de kar richting Nhogo Khebe. Wat een rit! Ruim 45 min over een hobbelweg, pal in de zon. Moet je nagaan hoe dit voelt als je hartstikke ziek bent, dit moet toch niet kunnen.
Nou eindelijk aangekomen bleek de kliniek ook nog eens dicht te zijn... Gelukkig bleek er wel een verpleegkundige aanwezig te zijn. Sarah, een missionaris uit Amerika. Ze werkt hier nu 3 jaar op vrijwillige basis. De kliniek bestond voorheen uit meerdere artsen en verpleegkundige en was 24uur per dag open. Nu zijn ze nog maar met tweeën en zijn ze alleen op dinsdag en donderdag geopend. Is er accuut hulp nodig dan kunnen de mensen natuurlijk altijd binnen komen maar meestal worden ze dan doorverwezen naar Banjul. En dan moeten ze dus met de Ferry de rivier over.. Hennie heeft haar verhaal gedaan over haar stichting en dat ze graag een bijdrage wil leveren aan de medische hulp voor bijvoorbeeld Lang Sarr maar ook omliggende dorpen. Sarah gaat dit woensdag (vandaag) bespreken met de andere en als wij terugkomen horen we wat voor hulp ze kunnen gebruiken! Hopelijk kunnen we dan ook de kliniek van binnen zien, ben heel benieuwd!
Terug met de kar richting het dorp, nog even snel langs een ander dorp om het gereedschap voor de afrastering te bestellen. Deze zouden de dag erna klaar zijn. Toen we terug kwamen waren de vrouwen en mannen van het dorp aan het werk in de tuin. Ik had dit niet verwacht maar bijna de hele tuin is al omgeploegd, ze hadden echt heel hard gewerkt!!
In het dorp wat gegeten, het werd al donker dus we gingen onszelf "douchen" en klaarmaken voor de nacht in het dorp. We kregen een grote bak met water, een beker en we konden ons achter een muurtje opfrissen. Wat hebben we gelachen! Omdat het donker was hadden we onze zaklamp meegenomen en toen we hem aanklikte zagen we overal kikkers. We stonden ons op te frissen tussen tientallen kikkers, haha. Wat een ervaring!
We waren weer een beetje schoon en de inwoners van Lang Sarr brachten ons naar onze slaapplek. Een hutje met daarin een bed waar we samen konden slapen. Bloedheet binnen. Wat ik wel moet zeggen is dat de mensen het wel heel goed bedoelde, ze brachten schone lakens en vroegen steeds of het zo goed was. Nou we konden de nacht in. Wat een ellende! Zoals jullie weten slaap ik al weken slecht. Eerst dacht ik door de spanningen van de reis die er zat aan te komen maar dat is het dus blijkbaar niet. In het hotel ging ik lezen of muziek luisteren als ik niet kon slapen en ik sliep misschien 3/4 uurtjes. Hier kon ik dus helemaal niks, het was donker en overal hoor je geluiden van insecten en andere dingen. Ik ben serieus nog nooit zo bang geweest. Ik dacht dat ik overal beestjes voelde en ik durfde niet te gaan slapen. Vanwege de hitte kreeg ik het zo benauwd dat ik echt dacht dat ik zou stikken. Als ik het zo vertel klinkt het misschien belachelijk maar dit was echt de ergste nacht van mijn leven! Ik moest hyperventileren en ik weet niet wat ik had gedaan als Hennie niet bij mij was. Ik kreeg mezelf niet meer onder controle. Het hutje uitgegaan en dankzij Hennie werd ik weer rustig. Het liefst was ik toen het vliegtuig in gestapt en naar huis gegaan, maar heb ik daar het afgelopen jaar zo hard voor gewerkt? Nee, ik moest stoppen met die malariatabletten. Wat een rotzooi! Ik had al wel eens rare dromen gehad. zoals vorige week, ik lag in bed en had het gevoel dat ik helemaal onder de vlooien zat. Ook niet prettig maar zo erg als deze nacht heb ik nog nooit meegemaakt!
De volgende ochtend al om half7 richting de Ferry gereden om naar het hotel te gaan en alsof het niet beter kon hebben we tot 12uur gewacht voor we de boot op konden. Wat een ellende! Echt een drama. Dat breekt je echt, al dat wachten. Ik was helemaal kapot. Om 13:30 waren we in het hotel.
Met thuis gebeld en contact gehad met de GGD wat ik nu verder moet. Ik kan niet zomaar stoppen met malariatabletten want er zitten zoveel muggen, dat risico wil je ook niet nemen. Nou moet ik tot half februari een antibioticakuur gaan slikken. Hopelijk is die troep snel uit mijn lichaam en kan ik weer normaal slapen en volop genieten van mijn reis! Gisteren heb ik hier de antibioticakuur gehaald bij een apotheek in Senegambia, gelukkig deden ze hier niet moeilijk!
Verder de hele dag aan het zwembad gelegen om even bij te komen van afgelopen dagen! Echt even niks doen, lekker een boekje lezen en bruin bakken. Aan het zwembad andere Nederlanders ontmoet. Hier ben ik s'avonds mee naar een restaurant geweest om Manchester City - Ajax te kijken!! Dat was echt heel leuk en gezellig!
De komende dagen zullen we weer genoeg gaan doen, we willen nog naar de markt in Banjul, naar Tanji om de vissers te zien als ze terugkomen van zee en we willen ook zeker weer terug naar het dorp. We zijn nu aan het kijken voor een andere taxichauffeur/gids. We betalen blijkbaar veel te veel voor de ritten die we nu maken. Jullie lezen de volgende keer wat ik weer heb meegemaakt!
Liefs vanuit Gambia
Afgelopen zondag zijn we weer naar Lang Sarr geweest. S'morgens konden we vrijwel direct met de Ferry richting Barra, wat een geluk! Al dat wachten is echt verschrikkelijk. Ik begrijp niet dat ze dat die mensen aandoen, dag in dag uit!
Maar wij waren aan de overkant, hier nog een paar spullen gekocht voor het dorp. Emmers om water in te halen en een zak met uien.
Bij aankomst eerst gerelaxt, echt Afrikaans. Alles op z'n gemak. Maar we zijn hier om iets te doen dus zelf het initiatief maar genomen om wat te gaan doen anders zaten we nu nog onder die boom. We hoopten eigenlijk een start te kunnen maken met de afrastering voor de tuin want daar hadden we prikkeldraad voor gekocht. We moesten nu takken van bomen gaan zagen voor de palen. Maar het zou geen Afrika zijn als het allemaal in 1x goed zou gaan. Er waren geen materialen om dit te doen. Als ze dat nou direct hadden gezegd, hadden we deze kunnen kopen. Nu konden we nog geen start maken. Soms een beetje frustrerend de mentaliteit hier.
Nou dan maar iets anders verzinnen, we waren heel erg benieuwd naar de kliniek waar de mensen naartoe moeten als ze ziek zijn. Op de kar richting Nhogo Khebe. Wat een rit! Ruim 45 min over een hobbelweg, pal in de zon. Moet je nagaan hoe dit voelt als je hartstikke ziek bent, dit moet toch niet kunnen.
Nou eindelijk aangekomen bleek de kliniek ook nog eens dicht te zijn... Gelukkig bleek er wel een verpleegkundige aanwezig te zijn. Sarah, een missionaris uit Amerika. Ze werkt hier nu 3 jaar op vrijwillige basis. De kliniek bestond voorheen uit meerdere artsen en verpleegkundige en was 24uur per dag open. Nu zijn ze nog maar met tweeën en zijn ze alleen op dinsdag en donderdag geopend. Is er accuut hulp nodig dan kunnen de mensen natuurlijk altijd binnen komen maar meestal worden ze dan doorverwezen naar Banjul. En dan moeten ze dus met de Ferry de rivier over.. Hennie heeft haar verhaal gedaan over haar stichting en dat ze graag een bijdrage wil leveren aan de medische hulp voor bijvoorbeeld Lang Sarr maar ook omliggende dorpen. Sarah gaat dit woensdag (vandaag) bespreken met de andere en als wij terugkomen horen we wat voor hulp ze kunnen gebruiken! Hopelijk kunnen we dan ook de kliniek van binnen zien, ben heel benieuwd!
Terug met de kar richting het dorp, nog even snel langs een ander dorp om het gereedschap voor de afrastering te bestellen. Deze zouden de dag erna klaar zijn. Toen we terug kwamen waren de vrouwen en mannen van het dorp aan het werk in de tuin. Ik had dit niet verwacht maar bijna de hele tuin is al omgeploegd, ze hadden echt heel hard gewerkt!!
In het dorp wat gegeten, het werd al donker dus we gingen onszelf "douchen" en klaarmaken voor de nacht in het dorp. We kregen een grote bak met water, een beker en we konden ons achter een muurtje opfrissen. Wat hebben we gelachen! Omdat het donker was hadden we onze zaklamp meegenomen en toen we hem aanklikte zagen we overal kikkers. We stonden ons op te frissen tussen tientallen kikkers, haha. Wat een ervaring!
We waren weer een beetje schoon en de inwoners van Lang Sarr brachten ons naar onze slaapplek. Een hutje met daarin een bed waar we samen konden slapen. Bloedheet binnen. Wat ik wel moet zeggen is dat de mensen het wel heel goed bedoelde, ze brachten schone lakens en vroegen steeds of het zo goed was. Nou we konden de nacht in. Wat een ellende! Zoals jullie weten slaap ik al weken slecht. Eerst dacht ik door de spanningen van de reis die er zat aan te komen maar dat is het dus blijkbaar niet. In het hotel ging ik lezen of muziek luisteren als ik niet kon slapen en ik sliep misschien 3/4 uurtjes. Hier kon ik dus helemaal niks, het was donker en overal hoor je geluiden van insecten en andere dingen. Ik ben serieus nog nooit zo bang geweest. Ik dacht dat ik overal beestjes voelde en ik durfde niet te gaan slapen. Vanwege de hitte kreeg ik het zo benauwd dat ik echt dacht dat ik zou stikken. Als ik het zo vertel klinkt het misschien belachelijk maar dit was echt de ergste nacht van mijn leven! Ik moest hyperventileren en ik weet niet wat ik had gedaan als Hennie niet bij mij was. Ik kreeg mezelf niet meer onder controle. Het hutje uitgegaan en dankzij Hennie werd ik weer rustig. Het liefst was ik toen het vliegtuig in gestapt en naar huis gegaan, maar heb ik daar het afgelopen jaar zo hard voor gewerkt? Nee, ik moest stoppen met die malariatabletten. Wat een rotzooi! Ik had al wel eens rare dromen gehad. zoals vorige week, ik lag in bed en had het gevoel dat ik helemaal onder de vlooien zat. Ook niet prettig maar zo erg als deze nacht heb ik nog nooit meegemaakt!
De volgende ochtend al om half7 richting de Ferry gereden om naar het hotel te gaan en alsof het niet beter kon hebben we tot 12uur gewacht voor we de boot op konden. Wat een ellende! Echt een drama. Dat breekt je echt, al dat wachten. Ik was helemaal kapot. Om 13:30 waren we in het hotel.
Met thuis gebeld en contact gehad met de GGD wat ik nu verder moet. Ik kan niet zomaar stoppen met malariatabletten want er zitten zoveel muggen, dat risico wil je ook niet nemen. Nou moet ik tot half februari een antibioticakuur gaan slikken. Hopelijk is die troep snel uit mijn lichaam en kan ik weer normaal slapen en volop genieten van mijn reis! Gisteren heb ik hier de antibioticakuur gehaald bij een apotheek in Senegambia, gelukkig deden ze hier niet moeilijk!
Verder de hele dag aan het zwembad gelegen om even bij te komen van afgelopen dagen! Echt even niks doen, lekker een boekje lezen en bruin bakken. Aan het zwembad andere Nederlanders ontmoet. Hier ben ik s'avonds mee naar een restaurant geweest om Manchester City - Ajax te kijken!! Dat was echt heel leuk en gezellig!
De komende dagen zullen we weer genoeg gaan doen, we willen nog naar de markt in Banjul, naar Tanji om de vissers te zien als ze terugkomen van zee en we willen ook zeker weer terug naar het dorp. We zijn nu aan het kijken voor een andere taxichauffeur/gids. We betalen blijkbaar veel te veel voor de ritten die we nu maken. Jullie lezen de volgende keer wat ik weer heb meegemaakt!
Liefs vanuit Gambia
-
07 November 2012 - 16:30
Ingrid:
Hoi Es, nou wat een verhaal en wat een avontuur.....!
Alleen het ziek zijn is wel wat mider,
Hopelijk is dat snel over en kan je verder gaan met helpen daar!
Veel plezier weer, groetjes Ingrid -
07 November 2012 - 18:41
Jacqueline:
Hoi, Esther.
Wat vervelend dat je je zo beroerd blijft voelen van die malariatabletten. Hoop dat de antibiotica snel aanslaat en dat je met volle teugen kan gaan genieten van je vakantie.
Wat een super avontuur was het zeg. En opnieuw wat een mooie foto's. Blijf je met heel veel plezier volgen. liefs Jacqueline -
07 November 2012 - 18:41
Jacqueline:
Hoi, Esther.
Wat vervelend dat je je zo beroerd blijft voelen van die malariatabletten. Hoop dat de antibiotica snel aanslaat en dat je met volle teugen kan gaan genieten van je vakantie.
Wat een super avontuur was het zeg. En opnieuw wat een mooie foto's. Blijf je met heel veel plezier volgen. liefs Jacqueline -
07 November 2012 - 19:11
Yvonne:
Nou es, dat is me weer een verhaal zeg!
Wat was dat balen voor je! En zo lang die kuur, pfff marjah je moet er wat voor overhebben!
Gelukkig is het probleem verholpen snel en kun je genieten van de reis!
Fijn dat de mensen blij met jullie zijn en met de spullen!
Ben benieuwd hoe de tuin gaat worden als hij af is, lekker veel groente kweken he.... dan kunnen we je dadelijk groeteboerin noemen hahah.
Ik lees elke keer je verhalen echt super tof, mar wel shit dat je elke keer zo lang moet wachten in die hitte ook nog eens! Nou ik ga maar weer eens verder met het normale leven te lijden van een student huiswerk maken en ik zie je snel weer tot je volgende verslag!
Xx yf
-
09 November 2012 - 18:17
Oma:
Hoi Esther
Je had weer heel wat te vertellen van wat je heb meegemaakt.
Allemaal niet even leuk zoals dat ziek zijn , wel fijn dat Henny bij je was om te helpen.
En wat hebben jullie al veel gekocht voor die mensen.
Misschien ga je hier ook tuinieren, je weet maar nooit.
Hoop dat je nog veel daar voor de mensen kan betekenen.
groetjes Oma -
11 November 2012 - 10:45
Riet:
Nou wat een verhaal, dan maak je nog eens wat mee zeg. Ik las dat je nogal last had van de malaria tabletten, gaat dan alweer een beetje beter? Of heb je inmiddels andere gekregen ( als dat mogelijk is natuurlijk). Ons Lian staat al gepakt a.s. maandag 12 november vertrekt ze naar Australië. Tot horens maar weer. Groetjes uit Drunen, Theo en Riet -
11 November 2012 - 19:58
Charlotte:
Lieve es,
Ik keek op je reisverslag en ik dacht:
Wow, Wat heb jij een lang verhaal geschreven maar daar ben ik heel blij mee want ik wil zoveel mogelijk op de hoogte worden gehouden.
Inmiddels heb je ons koude kikkerlandje al weer ruim 2 weken geleden verlaten, maar helaas heb je nog niet zoveel geluk gehad tijdens dit avontuur. Echt balen dat je nog steeds zo slecht slaapt en dat je inmiddels ziek bent geworden. Gelukkig heb je veel steun gehad aan Hennie. Hopelijk slaat de anti biotica ook snel aan en ben je snel weer opgeknapt! En dat allemaal te danken aan die stomme malariapillen! Wie had dat ooit gedacht?Ik in ieder geval niet! Hopelijk ben je snel weer beter zodat je weer kunt gaan genieten van je avontuur! Veel beterschap en veel plezier!
Groetjes, Charlotte -
11 November 2012 - 20:46
Mama:
Ha Es,
Ik heb net, samen met je pa, nog eens je verslagen en foto's zitten te bekijken.
Toch wel heel apart, dat jij daar in het verre Gambia, zo goed werk aan het verrichten bent!!
Super hoor!! En heel mooi om te zien!!
Hopelijk gaat het met je gezondheid nu alleen maar beter nu je andere tabletten slikt en uiteindelijk beter gaat slapen!
Hier is het wel heel rustig hoor!!
Ik ben al aan het aftellen!!
Groetjes Papa en mama -
14 November 2012 - 09:49
Dick En Sandra:
Hoi Esther,
Kan me goed voorstellen dat je zo op het vliegtuig terug had willen stappen, het is heel wat als je zo ziek bent en dan zo ver weg bent! Wel erg leuk om je verhaal te lezen en ik zie het al voor me: 'douchen' tussen de kikkers.... lijkt me toch vreemd. We hopen dat je je snel beter gaat voelen en dat je snel weer goed kunt slapen, zodat je volop kunt gaan genieten van wat er allemaal nog gaat komen!
Veel liefs, de buurtjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
