tja
Blijf op de hoogte en volg Esther
29 December 2012 | Zuid-Afrika, Johannesburg
Hallo,
Jullie zullen wel denken. Vanwaar de titel 'tja'.. Nou omdat alles totaal anders loopt dan verwacht/gehoopt!
Op dit moment lig ik namelijk in het ziekenhuis in Johannesburg en is dit waarschijnlijk mijn laatste reisverslag van dit avontuur :( na 4 ziekenhuizen in 4 verschillende landen weten ze eindelijk wat ik heb.
Eerst terug naar een week geleden!
Vorige week donderdag hebben we afscheid genomen van een aantal mensen uit de groep. Heel jammer en de "familie" was daarmee ook gelijk een heel stuk kleiner geworden. Dat was wel te merken die vrijdag. Maargoed, vrijdags zijn we uit Namibie vertrokken richting Botswana. Namibie achter ons gelaten en echt een super tijd daar gehad, wat een prachtig land! In Botswana hebben we die avond een traditionele bushmen dance gezien. Leuk om te zien. Die nacht hebben we ook in een bushmen hut geslapen! Een hutje van riet, leuk om een keer in geslapen te hebben! En ik heb er heerlijk in geslapen moet ik zeggen!
Na deze dag zijn we weer in de truck gesprongen om richting Maun te rijden (waar alle ellende is begonnen). Sinds een dag last van dikke enkels en een pijnlijk onderbeen. Omdat er iemand van onze groep toch naar het ziekenhuis ging had ik besloten om voor de zekerheid maar mee te gaan! Daar aangekomen en mijn verhaal te hebben gedaan, vond de dokter het beter om het nog even aan te kijken! Niks meegekregen en weer terug naar de camping. Omdat het steeds erger werd ben ik dezelfde avond nog terug gegaan en de dokter schrok want hij wist niet dat ik zoveel last had. Hij dacht aan trombose maar aangezien mijn leeftijd kon dat haast niet..Een injectie in me kont, antibiotica en pijnstillers en ik kon weer terug! Als ik last bleef houden moest ik maandag maar terug komen!
De komende 2 dagen zouden we naar de okavango delta gaan, geen douches, geen wc's en slapen in de tent. Omdat ik het niet kon opbrengen had ik besloten om deze 2 dagen op de camping te blijven en uit te rusten! Hopelijk zou ik me dan beter voelen en de rest van de reis weer voort kunnen zetten.
Zondag de hele dag geslapen, wat was ik moe! Maar helaas de medicijnen deden zn werk niet en de pijn werd er niet minder op! Maandag besloten weer terug te gaan naar het zkh. Na lang wachten en wat gebrabbel van de dokter bleek dat ze niks konden doen, geen bloed prikken niks! Ik moest maar een vlucht boeken en naar een ander ziekenhuis vliegen. Alleen deze vlucht ging pas laat in de avond wat zou betekenen dat ik de rest van de tour zou missen omdat we de volgende dag weer verder gingen! Dus ik was nog niks opgeschoten.. Maar wel uitgerust!
1e kerstdag! De rest van de groep was weer terug uit de okavango delta en aan hun verhalen te horen heb ik heel wat gemist. Maar het was heel erg zwaar geweest. Bloedheet en wandeltochten gemaakt van 3 a 4uur. Ik had de juiste beslissing genomen! Verder met kerst vooral in de truck gezeten en s'avonds een heerlijke maaltijd op waarna we met zn alle nog een borrel hebben gedaan aan de bar!
2e kerstdag! Hier vieren ze alleen 1e kerstdag dus alles was weer normaal. Vandaag zijn we richting Kasane gereden. Waar we om 12.30 een gamedrive hebben gedaan in Chobe national park! Echt waanzinnig, we hebben echt honderden olifanten gezien. En het is echt een super mooi park! Na deze gamedrive een boottocht gemaakt door het park waar we nog veel meer olifanten gezien hebben maar ook buffels, giraffen en nijlpaarden! S'avonds voor het laatst als "familie" op de camping gegeten! Jammer, de tijd is echt voorbij gevlogen.
Donderdag. De dag om richting de victoria falls te gaan in Zimbabwe. Dit was maar 2uurtjes rijden dus dat viel wel mee! Al vroeg vertrokken dus we waren voor de drukte bij de watervallen. Echt WAANZINNIG mooi, ongelofelijk! Dat zoiets bestaat. Hier ongeveer 2 uurtjes rondgelopen en genoten van al dat moois!
Hierna besloten om weer naar het ziekenhuis te gaan, ditkeer in Zimbabwe met de hoop dat ze me ditkeer wel konden helpen. Maar helaas, ook hier hadden ze het materiaal niet om ook maar iets te doen.. De dokter zei dat ik naar Livingstone in Zambia moest gaan, daar konden ze me zeker weten helpen! Oke, dan maar ik de taxi naar Zambia. Gelukkig maar 30min inclusief grens vanaf waar ik was. Daar aangekomen bleek ook dat ze daar niks voor me konden doen. Echt ongelofelijk, ik had al 10x dood kunnen gaan (bij wijze van natuurlijk ;) ). Ik was echt heel boos. Elke dokter zegt dat ik hulp nodig heb, maar niemand die iets kan. Bij terugkomst dus met me verzekering gebeld en die hebben me heel goed kunnen helpen! Hun hebben uitgezocht wat ik het beste kon doen en dat was met een ambulancevlucht naar Johannesburg gaan. Heftig, maar als hun zeggen dat dat het beste is prima!
Dus gistermiddag ben ik met een VIP vlucht naar Johannesburg gevlogen. 1 arts en een verpleegkundige waren aanwezig in dat vliegtuigje, 2 piloten en ik. Best een vreemde ervaring. Aangekomen in het ziekenhuis, brachten ze me direct naar de IC. Ook daar schrok ik wel een beetje van, was het zo serieus?! S'avonds nog bloed geprikt en vandaag heb ik een doppler onderzoek gehad. En ook al de uitslag. Ik heb dus trombose in mijn rechter onderbeen en word hier nu voor behandeld. Het ziet er naar uit dat ik oud&nieuw moet doorbrengen in het ziekenhuis. Echt heel erg klote (sorry). Ik had me oud&nieuw heel anders voorgesteld. En omdat de arts me aanraad om naar huis te gaan eindigt mijn avontuur dus hier. In het ziekenhuis in Johannesburg. Ik baal echt heel erg maar het enige wat ik nu wil is naar huis, het is mooi geweest. Ik heb echt 10 super weken achter de rug die niemand mij weer afneemt maar ik ben er nu gewoon klaar mee. Wanneer ik terug vlieg weet ik nog niet, maar dat zal waarschijnlijk dinsdag zijn!
Bedankt voor het lezen van mijn blog en super bedankt voor alle leuke en lieve reacties! Helaas houdt het hier op, maar wie weet dat ik deze site ooit nog eens ga gebruiken! ;) tot snel in Nederland
Xxx esther
Jullie zullen wel denken. Vanwaar de titel 'tja'.. Nou omdat alles totaal anders loopt dan verwacht/gehoopt!
Op dit moment lig ik namelijk in het ziekenhuis in Johannesburg en is dit waarschijnlijk mijn laatste reisverslag van dit avontuur :( na 4 ziekenhuizen in 4 verschillende landen weten ze eindelijk wat ik heb.
Eerst terug naar een week geleden!
Vorige week donderdag hebben we afscheid genomen van een aantal mensen uit de groep. Heel jammer en de "familie" was daarmee ook gelijk een heel stuk kleiner geworden. Dat was wel te merken die vrijdag. Maargoed, vrijdags zijn we uit Namibie vertrokken richting Botswana. Namibie achter ons gelaten en echt een super tijd daar gehad, wat een prachtig land! In Botswana hebben we die avond een traditionele bushmen dance gezien. Leuk om te zien. Die nacht hebben we ook in een bushmen hut geslapen! Een hutje van riet, leuk om een keer in geslapen te hebben! En ik heb er heerlijk in geslapen moet ik zeggen!
Na deze dag zijn we weer in de truck gesprongen om richting Maun te rijden (waar alle ellende is begonnen). Sinds een dag last van dikke enkels en een pijnlijk onderbeen. Omdat er iemand van onze groep toch naar het ziekenhuis ging had ik besloten om voor de zekerheid maar mee te gaan! Daar aangekomen en mijn verhaal te hebben gedaan, vond de dokter het beter om het nog even aan te kijken! Niks meegekregen en weer terug naar de camping. Omdat het steeds erger werd ben ik dezelfde avond nog terug gegaan en de dokter schrok want hij wist niet dat ik zoveel last had. Hij dacht aan trombose maar aangezien mijn leeftijd kon dat haast niet..Een injectie in me kont, antibiotica en pijnstillers en ik kon weer terug! Als ik last bleef houden moest ik maandag maar terug komen!
De komende 2 dagen zouden we naar de okavango delta gaan, geen douches, geen wc's en slapen in de tent. Omdat ik het niet kon opbrengen had ik besloten om deze 2 dagen op de camping te blijven en uit te rusten! Hopelijk zou ik me dan beter voelen en de rest van de reis weer voort kunnen zetten.
Zondag de hele dag geslapen, wat was ik moe! Maar helaas de medicijnen deden zn werk niet en de pijn werd er niet minder op! Maandag besloten weer terug te gaan naar het zkh. Na lang wachten en wat gebrabbel van de dokter bleek dat ze niks konden doen, geen bloed prikken niks! Ik moest maar een vlucht boeken en naar een ander ziekenhuis vliegen. Alleen deze vlucht ging pas laat in de avond wat zou betekenen dat ik de rest van de tour zou missen omdat we de volgende dag weer verder gingen! Dus ik was nog niks opgeschoten.. Maar wel uitgerust!
1e kerstdag! De rest van de groep was weer terug uit de okavango delta en aan hun verhalen te horen heb ik heel wat gemist. Maar het was heel erg zwaar geweest. Bloedheet en wandeltochten gemaakt van 3 a 4uur. Ik had de juiste beslissing genomen! Verder met kerst vooral in de truck gezeten en s'avonds een heerlijke maaltijd op waarna we met zn alle nog een borrel hebben gedaan aan de bar!
2e kerstdag! Hier vieren ze alleen 1e kerstdag dus alles was weer normaal. Vandaag zijn we richting Kasane gereden. Waar we om 12.30 een gamedrive hebben gedaan in Chobe national park! Echt waanzinnig, we hebben echt honderden olifanten gezien. En het is echt een super mooi park! Na deze gamedrive een boottocht gemaakt door het park waar we nog veel meer olifanten gezien hebben maar ook buffels, giraffen en nijlpaarden! S'avonds voor het laatst als "familie" op de camping gegeten! Jammer, de tijd is echt voorbij gevlogen.
Donderdag. De dag om richting de victoria falls te gaan in Zimbabwe. Dit was maar 2uurtjes rijden dus dat viel wel mee! Al vroeg vertrokken dus we waren voor de drukte bij de watervallen. Echt WAANZINNIG mooi, ongelofelijk! Dat zoiets bestaat. Hier ongeveer 2 uurtjes rondgelopen en genoten van al dat moois!
Hierna besloten om weer naar het ziekenhuis te gaan, ditkeer in Zimbabwe met de hoop dat ze me ditkeer wel konden helpen. Maar helaas, ook hier hadden ze het materiaal niet om ook maar iets te doen.. De dokter zei dat ik naar Livingstone in Zambia moest gaan, daar konden ze me zeker weten helpen! Oke, dan maar ik de taxi naar Zambia. Gelukkig maar 30min inclusief grens vanaf waar ik was. Daar aangekomen bleek ook dat ze daar niks voor me konden doen. Echt ongelofelijk, ik had al 10x dood kunnen gaan (bij wijze van natuurlijk ;) ). Ik was echt heel boos. Elke dokter zegt dat ik hulp nodig heb, maar niemand die iets kan. Bij terugkomst dus met me verzekering gebeld en die hebben me heel goed kunnen helpen! Hun hebben uitgezocht wat ik het beste kon doen en dat was met een ambulancevlucht naar Johannesburg gaan. Heftig, maar als hun zeggen dat dat het beste is prima!
Dus gistermiddag ben ik met een VIP vlucht naar Johannesburg gevlogen. 1 arts en een verpleegkundige waren aanwezig in dat vliegtuigje, 2 piloten en ik. Best een vreemde ervaring. Aangekomen in het ziekenhuis, brachten ze me direct naar de IC. Ook daar schrok ik wel een beetje van, was het zo serieus?! S'avonds nog bloed geprikt en vandaag heb ik een doppler onderzoek gehad. En ook al de uitslag. Ik heb dus trombose in mijn rechter onderbeen en word hier nu voor behandeld. Het ziet er naar uit dat ik oud&nieuw moet doorbrengen in het ziekenhuis. Echt heel erg klote (sorry). Ik had me oud&nieuw heel anders voorgesteld. En omdat de arts me aanraad om naar huis te gaan eindigt mijn avontuur dus hier. In het ziekenhuis in Johannesburg. Ik baal echt heel erg maar het enige wat ik nu wil is naar huis, het is mooi geweest. Ik heb echt 10 super weken achter de rug die niemand mij weer afneemt maar ik ben er nu gewoon klaar mee. Wanneer ik terug vlieg weet ik nog niet, maar dat zal waarschijnlijk dinsdag zijn!
Bedankt voor het lezen van mijn blog en super bedankt voor alle leuke en lieve reacties! Helaas houdt het hier op, maar wie weet dat ik deze site ooit nog eens ga gebruiken! ;) tot snel in Nederland
Xxx esther
-
29 December 2012 - 16:41
Geert:
Beterschap Esther, jammer dat het zo moet eindigen! -
29 December 2012 - 16:47
Brita:
Heey Meis,
Heel erg veel beterschap! Iedereen begrijpt wel dat je erg graag naar huis toe wilt. Ik duim daarom ook zeker dat dat zo snel mogelijk is!
Gelukkig heb je nog 10 geweldige weken achter de rug.
Mocht ik iets voor je kunnen doen je kunt altijd bij me terecht.
Liefs en tot snel! -
29 December 2012 - 16:50
Laura Van Kaathoven:
Hoi Esther jammer dat het zo moet eindigen maar veel beterschap toe gewenst, groetjes. -
29 December 2012 - 18:41
Riet:
Hoi Esther, inderdaad jammer dat de reis zo moet eindigen, enige troost is dat je terug kunt kijken op 10 hele mooie weken die niemand je afpakt. Ik hoop voor jou dat de medicijnen doen wat ze moeten doen en dat je zo vlug mogelijk richting huis kunt komen. Groetjes en sterkte. Riet xx -
29 December 2012 - 19:09
Jan En Ria:
Hallo Esther,
Wat vervelend dat je avontuur op deze manier aan 'n einde komt. Je had al 'n slechte start en nu dit. Hopelijk is alles snel geregeld en kun je gauw naar huis. Maar 1 ding is zeker, je bent ondanks alles weer 'n ervaring rijker. Alleen jammer dat het zo moet eindigen.
Een goeie reis terug.
Groetjes en liefs
Jan en Ria -
29 December 2012 - 19:12
Max:
heel erg jammer dat zo je avontuur moet eindigen
ik hoop dat je snel terug komt en dat je weer helemaal hersteld
heel veel sterkte en een goede vlucht terug
groetjes max -
29 December 2012 - 20:57
Erika:
ha die es,
nou je had niet in de truck moeten springen !!
grapje! maar je schrijft dat daar alle ellende begonnen is!
Wat ben je toch een pechvogel.
Gelukkig gebeurt dit op het einde van je reis, we zullen er toch maar iets positiefs van maken!!
Zorg in ieder geval dat je zelf er zeker van bent dat het goed met je gaat, en niet half het vliegtuig in stapt, want dan zijn de gevolgen niet te overzien!
Max wil graag naar je toe, hij vindt het zo erg!!
Dus kom maar snel naar huis, komen we op ziekenbezoek, is iets minder lang reizen en een stukje goedkoper!
het allerbeste en zorg goed voor je zelf!!
doeiiii Erika
xx -
30 December 2012 - 09:10
Mama:
Ha pechvogel,
Het zit je allemaal niet mee op deze mooie reis!!
En dan uiteindelijk nog belanden in het ziekenhuis!! Dat wil toch niemand!!
We hopen dat de situatie, snel zo is dat je naar huis mag vliegen. Ik sta dan klaar met mijn witte jasje om voor je te zorgen hoor!!
Hou je taai hoor!!
Een dikke knuf,
mama xxx -
30 December 2012 - 21:01
Charlotte:
Ha die Es',
Ik heb met verbazing je verhaal gelezen
Echt verschrikkelijk dat je veel pijn hebt en ik vind het belachelijk dat de ziekenhuizen niks voor je konden doen maar ondanks alles vind ik dat je je best hebt gedaan en dat je een bikkel bent
Hopelijk heb je een goede terugvlucht en ik wens je heel veel beterschap toe
Tot snel
X char -
02 Januari 2013 - 10:17
Lia:
Toch n mooie reis geweest, jammer dat t zo loopt
maar ja gezondheid gaat toch voor alles, dan is het thuis toch wel
beter.
Beterschap en wie weet in de toekomst gr Lia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
